آمایش سرزمین در پهنه بندی طبیعت گردی با استفاده از مدلahp فازی (مطالعه موردی: سری1 جنگل دارابکلا)

گردشگری امروزه در ردیف موفق ترین صنایع جهان محسوب می شود، رویکرد گسترده به موضوع اکوتوریسم(طبیعت گردی) فعالیتی غیر مخرب و سود آور فرض شده است. از آنجا که افزایش جمعیت و پیشرفت تکنولوژی سبب فشار روز افزون جامعه انسانی به منابع طبیعی گردیده است و از طرفی این منابع برای تفرج محدود می باشند لذا هر روز شاهد فشار بیشتر و تخریب وسیع تر این منابع خدادادی و محدود می-باشیم. در این ارتباط کشور ایران و به ویژه استان مازندارن از جمله مناطقی است که به لحاظ اکوتوریسم در خور توجه است. بر این اساس اهداف اصلی این تحقیق پهنه بندی اکوتوریسم بر مبنای مناطق بسیار مناسب، مناسب و نامناسب و تدوین پروژه آمایش سرزمین برای کاربری اکوتوریسم است که به دنبال آن به شناسایی فاکتورهای موثر در تعیین پهنه بندی اکوتوریسم می انجامد. دراین راستا جنگل سری 1 دارابکلا به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. جهت دستیابی به اهداف فوق از روش آنالیز سلسله مراتبی فازی در اولویت-بندی مناطق استفاده شده است. بدین منظور، ابتدا پس از مشخص شدن معیارها و زیرمعیارهای موثر بر پهنه بندی اکوتوریسم و وزن هر یک از آنها، نقشه های فاکتورهای موثر تهیه شدند. در انتها با تلفیق نقشه ها با هم، نقشه نهایی بدست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه توانایی بالایی جهت بهره-بردای برای اکوتوریسم را دارد و در حدود 14 درصد از منطقه دارای قابلیت بسیارمناسب، حدود 63 درصد دارای قابلیت مناسب و حدود 23 درصد دارای قابلیت نامناسب برای کاربری اکوتوریسم را دارد. کلمات کلیدی: اکوتوریسم، پهنه بندی، ahp فازی، دارابکلا